نامه دکتر شریعتی به همسرش

پوران عزیزم، نمی دانم چه بگویم؟ 
گفتی دلت برایم تنگ شده است!
تو که در خانه و کاشانه وپیش بچه ها هستی
و فقط یک نفر را کم داری و چنین دلتنگی می کنی
و من که در این فشار و ناراحتی و کشمکش و ناپایداری و زشتی 
در گوشه خرابه ای تنهای تنها زندگی می کنم و همه شما را کم دارم، 
پس چه کنم و بر من چه می گذرد؟

تالار در مشهد

اس ام اس به سلامتی

و اما خبر خوشی که می خواهم به تو بدهم این است
که از فردا صبح می نشینم و مقاله وزارتخانه را می نویسم
و دو سه روزه تمام می کنم و فکر می کنم تکلیفم را روشن کنند.
دعا کن تا خدا اینجا هم لطفی کند هر چند جز او پشتیبانی نیست 
و اما اخبار عینی اینکه همه اش فحش نخورده ام. 
نیش بود و نوش هم بود.
روز عیدفطر عده ای از روشنفکران، جشن گرفتند و مجلسی از شخصیت های برجسته به عنوان تقدیر از من و سپس نطقی جالب و این که می خواستیم هدیه ای بد هیم به تو و هر چه فکر کردیم چیزی که قابل باشد نیافتیم
تا به خاطرمان آمد که عده ای می خواستند به حضرت یوسف(ع) هدیه ای دهند، هر چیزی که لیاقت حسن و ارزش یوسف را داشته باشد نیافتند
تا کسی ابتکاری به خاطرش رسید و آینه ای به او تقدیم داشت!
یعنی که خودت را در آینه ببین. 
بر این اساس ما کتاب فاطمه، فاطمه است را به تو اهدا می کنیم!
فکر می کنم جواب تو روشن است! 
فعلا کلید و قباله اش را پس گرفته ام و منتظرم ببینم تو چه می گویی؟
راجع به زمین نمی دانم چه کرده ای؟ 
هر طور صلاح می دانی عمل کن، من نه نظر قاطعی دارم نه عجله ای. 
همه چیز مربوط است به نظر و سلیقه تو...
من هم حال مزاجی ام بد نیست، فقط خیلی از زندگی این جوری به ستوه آمده ام،
به خصوص بعد از این که کار ارشاد هم نیست.

پوران جان، امیدوارم این دوری به زودی تمام شود.


قربانت علی